Ik zit nu in het vierde jaar van de Vrije Academie ‘t Pad waar ik de holistisch beeldende kunstzinnige richting volg.

Waarom? In mijn jonge jaren raakte ik al gefascineerd door kleur. Potloden, stiften; alles met veel kleur vond ik prachtig. Ik tekende veel na, was bezig met kraaltjes rijgen en hield ervan om met mijn handen bezig te zijn. Helaas hoe ouder ik werd, hoe minder ik het deed, het raakte op de achtergrond. Niet dat ik niets meer deed, ik was nog wel met wol en stof bezig maar niet meer met tekenen.

Je kent het wel, stemmen van je ‘kan het niet, het is helemaal niks’ voerden de boventoon. Rond mijn dertigste heb ik nog twee jaar een opleiding gedaan om mijn creativiteit aan te wakkeren maar door mijn werk verwaterde dit weer. Het verlangen om te creëren is nooit verloren gegaan, ik ben iemand die met z’n handen wil werken, creëren, schoonheid, dingen mooi maken.

Op een gegeven moment dacht ik nu of nooit. Ik heb een Kookbedrijf waar ik op natuurlijk wijze creëer, met mijn handen werk, fantasierijk moet zijn. Maar ik wilde  mij ook graag uiten op papier of doek.  Nieuwsgierig was ik of ik hier weer plezier aan kon beleven, mij vrij kan voelen in wat ik maak.

Koken en kunst gaan mooi samen. Lang dacht ik dat ik het niet kon combineren met mijn werk, ik zag in dat het ook excuses waren om niet meer met mijn creativiteit te gaan doen. Angst dat het toch niet echt wat zou worden. Inmiddels ben ik aan het laatste jaar begonnen en studeer ik volgend jaar af. Ik kom mijzelf behoorlijk tegen, stemmen in mijn hoofd zijn er volop, gelukkig ervaar ik ook veel speelsheid en blijheid .

In het derde jaar zijn wij  bezig geweest met de geschiedenis van de kunst. Elke maand een ander thema: impressionisme, expressionisme, figuratief etc. Wat ik ontdek is dat ik er van hou met verschillende lagen te werken, dat kan zijn met acryl, medium, papier, olieverf, karton, plamuur. Uit chaos iets nieuws creëren. Plakken, schuren, verven, noem maar op.

Laatst waren wij met de opleiding in het Kröller Müller museum en het schilderij van Felicien Rops ‘de dood op het bal’ raakte mij erg. Eerst schrok ik van het doodshoofd maar tegelijkertijd voelde ik een enorme aantrekkingskracht. Wat wil deze schilder naar voren brengen, wat heeft dit schilderij te zeggen, waarom ben ik zo onder de indruk, Ik realiseer mij nu dat ik altijd geïnteresseerd ben geweest in de mens; de energie van iemand, wat zit er achter de façade, is de persoon echt, emoties, de ogen.

Het onzichtbare willen grijpen, de stilte achter de woorden. ‘Het leed gaat mooi aangekleed over straat’. Wie is de persoon die ik voor mij heb of denk dat het is.  Ik weet nu waar ik mij de komende tijd op wil richten: portretten en figuren. Emoties, gevoelens, echtheid, schoonheid naar buiten brengen.  Mijn beeldtaal is krachtig, duidelijk en kleurrijk. Het wil gezien worden. Dat mijn werk zo krachtig en kleurrijk is, heeft denk ik te maken met dat ik in mijn jonge jaren erg naar binnen getrokken was, stil en ongelukkig. Een periode alleen maar zwart wilde dragen. Nu wil ik gezien worden in mijn werk, krachtig, naar buiten komen, me niet meer verstoppen.

Mijn handen willen creëren, dat wat in mij leeft naar buiten brengen in mijn kunst. Mijn portfolio laat werk van de afgelopen jaren zien. Nu ga ik mij meer specifiek richten op portretten en figuren. Zie er erg naar uit om mijn focus meer te richten op een specifiek thema.